Happy Holidays!

Ok first nagpapasalamat ako kay sis kamil ng Do More of What Makes You Happy dahil sa pagtatag nya sa akin sa All I Want For Christmas kaso dahil sa ilang araw akong nawalan ng net di na umabot for christmas yung post ko dapat so di na ako gagawa ng post about dun. Ugh. Naexcite pa naman ako nung naitag ako. Oh well. Wala na tayong magagawa nangyari na ang nangyari. Kaya ang post na ito eh gagawin ko na lang na selfish year ender, oh yes selfish year ender dahil tungkol lang ito sa akin hahaha di na ako maglalagay ng mga nangyari sa pinas kasi depressing lang mga natatandaan ko eh kaya wag na lang hahaha

1. Graduation - Last April 11, natanggap ko na rin after 5years of studying ang pinakaaasam asam na Diploma. 5years kasi nagtransfer, nagstop ng isang semester at ilang aberya sa pagkuha ng subjects ang pinagdaanan ko. Hahaha
2. 6 months ng pagtambay - oh yeah! anim na buwan din akong tumambay. Dapat 3-4months lang yan kaso nausog ng nausog ang paghahanap ko ng work dahil na rin sa financial and family issues. Kaya from April - October isa akong dakilang tambay hahaha
3. New Blog - alam nyo na to for sure kaya nga nababasa nyo itong post na to hahahaha matagal kong pinagisipan ang bagong blog na to. Ilang buwan din at sangkaterbang lakas ng loob ang kinailangan ko para gawin at buksan ang This is A New Beginning. So far, Im happy with my decision. Medyo Sabaw pa rin ako pero sa 2014 Im sure mas mapapadalas na ang pagbablog ko. =D
4. Hired - finally may work na rin ako, technically sa january pa ang start ko kasi under construction pa yung store but then mas na ako syempre di na ako kasama sa list ng mga unemployed hahaha at super nakakatuwa si boss at mga magiging colleagues ko. Nakasama ko na kasi sila at nakabond once so medyo alam ko na ugali nila bago pa man kami magstart. Kaya nagpapasalamat ako sa lahat ng support, encouragement at prayers na ibinigay nyo sa akin sa pakikibaka ko habang naghahanap ako ng work super friends. =D

Okaaay. Wala na akong maisip na importanteng nangyari sa buhay ko. Lame! hahaha Oh well, there's always a room for improvement naman so for the year 2014, Im so sure na mas magiging makulay ang buhay ng inyong heroine at ng blog na to. Till next post super friends. Happy holidays!=D

Inside the Unproductive days of a Heroine called Superjaid

December na. Ilang araw na lang pasko na. Usually nung estudyante pa ako, ganitong panahon eh naghahabol na ako ng mga kung ano anong school related stuffs kasi prelims na by next week. Sandamakmak na ang quizes at assignment. Pero ngayong graduate na ako, nakakamiss din pala yung ganung feeling. Masyado na kasing monotonous (yan ba yung word? Ay ewan) or paulit ulit yung nangyayari sa buhay ko ngayon. As in paulit ulit. Babangon ng around 11am or 12nn, check ang phone magoonline para maglaro ng virtual boyfriend ( oo naglalaro ako nyan may angal?) then titingnan kung may update sa mga binabasa kong manga then tatayo na at magtitimpla ng ice cold milo habang nagtsecheck ng fb, twitter at instagram. Bihira ang notifs ko sa fb at twitter kaya madalas nasa instagram ako. Tingin tingin lang ng mga bagong post ng mga kaibigan or ng mga online shop na pinafollow ko. Pagkatapos kakain na ng lunch (around 2-3pm) then magbabasa na maghapon. Mapatagalog romance novel (bagong bili or reread) or manga or amateur stories on wattpad (english or tagalog). Minsan english paperback or ebook kapag may nairecommend ang isang super friend na madalas eh kapatid ko or si mareng sam. Check check ng nilalarong game at instagram in between reading, ng mga pasulpot sulpot na messages sa fb at twitter, (walang nagtetext sa akin kahit everyday akong unli, tatlong tao lang na medyo bihira pa). Pagkatingin ko sa relo nyan gabi na. Oras na para magdinner then ipagpapatuloy ang pagbabasa hanggang matapos or makatulugan (around 3-5am). Then gigising ulit and repeat until fade.

See? Sobrang monotonous ng buhay ko. Unti unti na rin akong nagiging introvert, feeling ko kasi kinakaya kong halos di magsalita maghapon. Tatawa lang ako na parang baliw or kikiligin dahil sa binabasa ko then yun lang. Nagtsitsismisan naman kami ni mama pero dahil mas trip nyang matulog kapag walang ginagawa or magfb kaya mga 1hour sa loob ng 15hours na gising ako. Haaay Anyway..every sunday nababago naman ang routine ko, nagpupunya kasi kaming church. Ang saya nga eh ako kasi ang may hawak ng gitara kapatid ko naman yung worship leader. Maliit lang ang church namin pero masaya kasi basta masaya. Hehehe kaya siguro kinakaya ko ang isang buong linggo ko kasi narerecharge ako ng bonga kapag sunday. =D Kaso nasa manila na ako now. Wala akong sunday na ilolook forward. Namimiss ko na si blue (yung gitara ng church). Namimiss ko ng magkinig kay pastor. Im feeling so down. Sana may mahanap akong church dito na pwede kong attendan. At sana makahanap na ako ng work. Isama nyo ako sa prayers nyo ah super friends.

Sige tatapusin ko na tong post na to. Nonsense naman hahaha salamat sa pagbabasa at pasensya na sa pagaaksaya ko ng oras mo. *huggies* chuuu!! \ ( ^ 3 ^ ) /

PS.
Talk to me in facebook or twitter. Sasagot ako promise. Lagi akong online. Hehehe

Just Believe.

"If you believe, you will receive whatever you ask for in prayer." -- Matthew 21:22

I am getting really anxious again. I've been a bum for almost a year now and it kinda sucks, like totally. But I believe that God have plans for me, great plans that is. So I know that I just have to do what I have to do and let Him have His way on my life.

"We live by faith, not by sight." 2 Corinthians 5:7

Anxiety is something we people always have in our hearts. It's in our nature, I believe. But we have to stick to our faith. Just pray and pray. Let things happen in God's perfect timing, for He answers our prayers in 3 possible ways, it's a YES, NO, and WAIT. So we just have to hold unto God promise. Great things happens to those who wait. =D

Random Stuffs

I miss you super friends. I really do. Anyway..my life's kinda like a roller coaster ride right now, almost a year na rin ganito, nagiging okay na ang lahat halos kaso medyo negative pa rin ang career life ko. Which is kinda good and bad, good kasi hawak ko pa ang oras ko, I can do whatever I want the bad thing is until now di pa rin ako kumikita, wala pa ring trabaho samantalang ilang buwan na ang lumipas simula ng grumaduate ako. And I am really at my limit, nasabi ko na sa previous post ko na sandamakmak na ang nabasa ko at napanuod, nakakatamad na ring maging tambay. Seriuosly, sobrang nakakatamad na talaga. Atat na atat na akong magkwento ng new adventures at new experiences na mararanasan ko kapag may work na ako kaso until now, waley pa rin. Tss

Hindi naman sa walang nagreresponse sa mga pinasahan ko ng resume kaso puro negative ang result tapos dun sa isa nakailang balik ako tapos "We'll call you" din pala ang bagsak. Tss Umasa pa naman ako ng husto dun. Haaay Oh well, di bale feeling ko way lang to ni God para mawala yung anxiety ko sa new journey ko. Bago kasi ako nagstart maghanap ng work, medyo down ako kasi di ko alam kung paano ko haharapin at pano na ako ngayon graduate na ako and all. Feeling ko kulang pa yung natututunan ko sa school, feeling ko di pa ako ready, mga ganun thoughts but then after all ng ilang interviews and stuffs, normal na ako hahaha kinakabahan pa rin ako syempre kapag humaharap sa interviewer pero mas confident na ako unlike nun first na halos himatayin ako sa kaba wahahaha

Nasa pangasinan ako ulit now, wala naman kasi akong gagawin sa manila hanggat wala akong scheduled interview, puro kasi online application ginagawa ko para tipid medyo gipit pa rin kasi kami eh =D I'm still spending my time reading, wala na kasi akong mapanuod sa hard drive ko na interesting. Ayoko ng mag-rewatch ng kahit anong series kaya puro basa ng love stories (ofcourse! hopeless romantic eh) ang inaatupad ko now and surfing the net. Sobrang monotonous ng buhay ko now, puro ebooks and wattpad stories pinagkakaabalahan ko, ay! nagbabasa din pala ako ng pocketbook kapag may bago akong bili. Haaay that's it wala na akong masabi kasi naman sobrang bored na bored na ako hahaha I'm enjoying the company of my ebooks but I want to do something productive and profitable. Kaya super friends I am requesting for your prayers na sana by the end of the year may work na ko. Sige till next post super friends, mwuuuah! \(^ o ^)/ 

--

"Every moment of fear is an opportunity to trust God."

-

New beginning. That's the theme of this new blog of mine. Bagong buhay. Bagong mga karanasan. Bagong adventures. Bagong Superjaid. Yan yung gusto ko. But the shadows of our past keeps haunting us. Old problems keeps coming back. Holding unto our feet, gripping so tightly so that everytime we would try to step forward we can't. Sobrang hirap. Akala ko basta magpakatatag ako, maging positive thinker, eventually magiging ok din ang lahat. Kaso hindi eh that so so so painful dark past keep us from moving, overshadowing our suppose to be bright path. Kung kaya ko lang ibalik sa dati ang lahat gagawin ko, maging masaya lang ulit kami. Bumalik lang sa dati ang lahat. Kung pwede lang. Sana.


Ang hirap hirap. Sobrang sakit. Everytime I see my mom cry, a part of me dies. My oh so positive ideals crumbles before me. Gusto kong sumuko na lang. Para kasing wala ng katapusan yung mga problema paulit ulit na lang. As in paulit ulit na lang. Gusto ko ng magalit. Magwala. Magsisigaw. Manumbat. Kaso hindi pwede, ako yung ate dapat magpakatatag ako para hindi mawalan ng pagasa yung tatlo kong kapatid, at para maging magandang ehemplo na rin. Di sila pwedeng mawalan ng pagasa, di sila pwedeng malungkot, masyado pa silang bata. Kailangan ding maging matatag ako, positibo para sa mama ko, sa akin sya kumukuha ng lakas, ng pagasa, that eventually magiging ok din ang lahat. Di ako pwedeng umiyak. Di ako pwedeng manghina. Ako ang source nila ng lakas ngayon, ng positivity, ng lahat ng bagay. Pero pano kapag di ko na kaya? Kanino ako tatakbo?


Pera. Pamilya. Pag-ibig. Tiwala. Eskwela. Bahay. Bangko. Pagsasama. Kamaganak. Lakas. Distansya. Pagpapahalaga. Kapatid. Ama. Ina. Kasal. Trabaho. Pangarap. Extra. Emosyon. Ako. Oras.


So many words. Different meaning.


Naguguluhan ako. Nahihirapan. Pinipilit magpakatatag. Pinipilitin lumaban. Sa nakaraan. Sa kasalukuyan. Sa hinaharap. At sa kawalan.

Chicken and Mushroom in Oyster Sauce with String Beans ala Superjaid.

Tinamad magluto kanina si mom, so no choice ako but to cook our dinner. Nagpabili na ako ng ingredients, kaso mali yung part ng chicken na nabili so next time na lang daw ang Chicken Cordon Bleu na dapat iluluto ko at dahil nabili na yung mga ingredients, nagdesisyon akong maghalungkat ng fridge na isasama ko sa chicken na nabili for the cordon bleu sana, nakakita ako ng string beans, then naalala ko na may oyster sauce pa sa pantry kaya naisipan kong magluto ng chicken and mushroom in oyster sauce with string beans. Let me share to you how it is made, you can try it if you want to. =D

• 3pcs chicken (thigh part) cut it into 1 inch thick strip
• string beans
• a can of sliced mushroom
• 3-4 tablespoon of oyster sauce
• 3 cloves of garlic
• 1/2pc onions
• 1 tablespoon all purpose flour
• 20g butter
• oil
• salt and paper to taste
• half a cup of water

After preparing the ingredients, you can now heat the pan and lower the heat and now put the butter. Next, put the onions first then the garlic and saute. Mas mabilis kasi masunog ang garlic kaya yun ang dapat unahin. Isunod ang mushrooms and saute ulit. Put some oil para di masunog ang butter, then afterwards you can now put the string beans and some water then cover. Let is simmer under medium heat for 3-5 minutes. Medyo matagal kasing maluto ang string beans so i will help to shorten the cooking time kung tatakpan mo yun pan. =D 

Uncover and lower the heat after 3-5 minutes, and let it simmer until the sauce is reduced and thickens. While waiting, season the chicken with salt and pepper, if the sauce is ready you can now put the chicken. Put the oyster sauce and water. Then put the flour for the sauce to thicken. Season with some pepper and let it cook for 10 more minutes and viola! You can now enjoy your very own Chicken and Mushroom in Oyster Sauce with String Beans.

Good for 2-3 servings.

Enjoy your meal super friend! =D

S.

Hi Super Friends! Ang tagal na nung huli kong post, 18 days ago pa, dyusme ako na ang sabaw! Hahaha Di ko alam kung paano ko susundan yung "feeling" matalino post ko. Sabaw na sabaw lang talaga ang kautakan ko ngayon at isa pa rin akong dakilang tambay. Wahahahaha Napa-"WHAT???" siguro kayo ng bonga sa sinabi kong tambay pa rin ako till now samantalang 5months na ang lumipas nung gumraduate ako eh waley pa rin ang kagandahan ko, di pa rin working girl ang peg. Di naman sa nahihirapan akong maghanap, ang totoo nyan eh di pa talaga ako naghahanap. Yeah, di pa ako nagstart magpasa ng resume and stuffs like that. Wanna know why? Kasi walang salapi. Di pa ako kasama sa household budget. Napauwi kasi si Paps from Abu Dhabi at last month lang sya nakaalis papuntang lupain ng mga arabo so ayun kapag maiksi ang kumot matutong mamaluktot ang peg ng whole family. Nasa 3rd year college ang isa sa aking sisterette and 4th year high school at grade 6 naman ang pangatlo at bunso. So kinda bonga gastos ang whole pamilya me kaya saka na lang daw muna ako maghanap kapag may maibibigay na sila mom and dad na kaperahan sa akin to pursue my working girl dream. Hahahaha

Bagot na bagot na talaga ako in all honesty, as in! Nabasa ko na lahat ng manga na pwede kong basahin, panuorin ang lahat ng anime na meron ako, rerun pa nga ng rerun ang peg nung iba. Nasuya na rin ako sa kakainternet at kakapuyat. Sukang suka na talaga ako ng walang ginagawa. for the last 5months. Suko na ako sa buhay tambay. Di ko kaya. I give up!! Di ko nga alam kung paano nakakatagal yung iba dyan eh siguro dahil di naman ako lumalabas ng bahay, amputla putla ko na kaya. Ok lang naman ako na pumuti ako kaso yung healthy na pagputi naman sana. Hahahahaha

Actually kaya gusto ko na ring magkawork eh para na rin makatulong sa aking beloved pamilya, hahaha totoo yan promise! Syempre di ko itatanggi na para may sarili na akong pera at ng mabili ko mga gusto ko pero gusto ko rin talagang makapagbigay na ng perang pinaghirapan ko kay mader. Gustong gusto ko ng matupad yung pangarap kong every month eh idedate ko alternately ang isa sa kanila para ipagshopping. Deym! Kinikilig ako kapag naiisip ko yung shucks! =D Tapos bet na bet ko rin yung thought na pupunuin ko yung fridge namin para di puro tubig ang laman. Ang saya nun ramdam na ramdam ko yung excitement. Hahahaha

Ang dami pa rin kasi naming utang so yung sweldo ni paps eh mauubos agad pambayad wala ng extra para kahit papano eh may pangsplurge sila mom then kailangan na ring magimpok ng salapi dahil gusto na naming bumili ng sarili subdivision este bahay. 21 years ng nagaabroad si paps pero wala pa kaming sariling bahay. Sobrang dami kasing pagsubok sa buhay, gapang kung gapang ang ginawang pagpapaaral sa amin ni paps kaya kating kati na akong magwork at ng makatulong na ako sa aking pamilyey. =D

Oh crap! Naging heavy yung post ko, tss Di bale atleast di na masyadong sabaw hahaha for the past 5 months ang dami kong natutunan sa buhay sa totoo lang, ang dami kong nabuong pangarap, ang dami kong pangakong ginawa, at ang dami kong natutunan tungkol sa sarili ko. Ikekwento ko sa inyo yung mga yun next time super friends, pangako yan! Oh sya till next post! Mwuah!

Fear is an Option. Happiness is a Choice.

Each one of us experienced pain, physically and especially emotionally. Munting sakit o sakit na nakapagiwan sa atin ng malaking pilat. Lahat tayo ayaw masaktan (except a masochist =D) lalo na sa larangan ng pagibig. Bawat desisyon natin tinitimbang natin ng mabuti para sa huli eh di tayo masaktan at mahirapan. Bawat galaw. Bawat desisyon. Pero kahit minsan ba di pumasok sa isip mo na kung yung isa ang pinili mo, ano ang nangyari? Kung umalis ka sa comfort zone mo at sumubok, ano kaya ang nangyari? Kung nagpatuloy ka lang kahit alam mong agrabyado ka, ano kaya ang nangyari? What if...what if...what if... Ang daming "What if?". So many questions na di natin masasagot kasi di tayo sumubok, dahil di tayo nagtake ng risk.

Naisip mo ba, na iba siguro ang buhay mo ngayon kung naging matapang ka lang. Mas masaya ka siguro ngayon kung sumubok ka lang. Girlfriend mo na siguro siya kung nagtapat ka lang. Mayaman ka na siguro kung naginvest ka lang. Naintindihan ka sana ng mga magulang mo kung nagsabi ka lang. Napakaraming pwedeng magbago kung di ka natakot at sumubok. Mahirap masaktan. Given na yan. Pero di ba mas ok matalo ng may ginawa ka kesa sa natalo ka dahil sa umpisa pa lang naduwag ka na? Atleast wala kang pagsisisihan.

Nobody should be scared of taking a chance on love or life. The road maybe tough but it could be all worth it.

You’ve done your best di lang talaga laan sayo kaya ka natalo. But the experience and the things it taught you while giving it a shot, magandang premyo na yun di ba? Others say that pain (mistakes) is the best way to learn things in life and I so much agree with that. For me may mga bagay talaga na di mo matutunan at maiinitindihan “FOR REAL” kung di ka magkakamali o masasaktan. Mga bagay na tanging “PAIN” lang ang makakapagturo sa atin. I sound like a masochist here am I? Lol

Mahirap labanan ang takot, I know. Di ko naman masisisi ang iba kung susuko na sila kagad kahit di pa sila sumusubok kasi may kilala silang nasaktan na o sila mismo nasaktan na dati kahit naman ako takot din. Pero hahayaan ba natin na dahil LANG sa takot tayo eh di na tayo sasaya? Yung totoong kaligayahan ah. Sabi nga sa isang anime na napanuod ko, “If you decide not to do anything because you’re scared, things will stay this way forever. If you don’t want that then you have to do something about it.” Tama naman di ba? Dahil sa pagibig at buhay, walang mangyayari kung di mo susubukan. Sabi nga ni ate Sonia Francesca – one of my fave author ever.

Araw-araw marami tayong ginagawang desisyon, mula sa mga maliliit na bagay tulad ng kung ano ang isusuot o kakainin hanggang sa mga malalaking bagay tulad ng kung ano ang kukuning kurso para sa mga estudyante o kung sino ang pipiliin nating mapangasawa. Napakaraming desisyong dapat gawin, napakaraming bagay ang dapat isipin. Life sure is full of choices. Left or Right. Up or Down. Yes or No. Etc. Etc. Kahit ano man ang piliin natin, for me dapat di tayo magpatalo sa takot na ating nararamdaman. Kung ano man ang piliin natin dapat pagisipan natin ito ng mabuti. Syempre di naman pwedeng sige lang ng sige. Dapat bawat hakbang na gagawin natin ilang beses nating pinagisipan, lahat ng angulo tinake into consideration. At kapag nakapagdesisyon na tayo, di na tayo lilingon ulit sa nakaraan. Lumingon man tayo, dapat para na lang alalahanin yung mga natutunan natin sa journey na yun. Dapat kasi yakapin natin ng buong buo ang naging resulta ng iyong napagdesisyonan. Tama man o mali ang iyong naging desisyon. We can learn from our mistakes naman eh at tulad nga ng nasabi ko some things can only be learned through mistakes. And we should also remember that all things happen for a reason.

This Is A New Beginning.

“Taking a new step, uttering a new word, is what people fear most.” ― Fyodor Dostoyevsky, Crime and Punishment

Many of us hates change, maybe not you but "I" am part of the "us" that hates change. But change is inevitable. Every second of our lives, change is happening. Di man natin ito nararamdaman directly but change is everywhere. It surrounds us. Cause all of us grow. Everything changes.

I've been a blogger for 5 years already, but my blog was established for 7 years na since 2007, anyway...as I was saying 5 years na rin ang dati kong blog, madami na kaming pinagdaanan, it help me in so many ways possible but at some point I've realize ME and MY BLOG have to grow and experience change. Dun pumasok itong idea ng bagong blog, I know iniisip nyo na kung kailangan ko ng change, I could just change the layout or maybe even the writing style of my old blog but NO alam ko sa sarili ko na I need to let go of my old blog. I NEED A NEW BLOG. This new blog represents so many things in my life right now. So many new things that I have to go through, experience, achieve and even surpass. That why I need a new blog. I really really need it. Hahaha Ok! Too much tension. Brrrrr!

Change is something I really hate honestly. Hirap na hirap akong makisabay sa mga pagbabago sa buhay ko, ng paligid ko. Those who knew me personally may have realized that already, I guess. Di ako OC pero I want things to stay the way they are. Kung paano ko sila nakasanayan. Sobrang tagal bago ako maaccustomed sa mga pagbabago sa buhay ko, kumbaga little by little, slowly, one step at a time ang peg.

I hate change. I fear change. Pero tulad nga ng nasabi ko, Change is inevitable. We have to accept it or rather I have to accept it. This new blog took time for me to start. June 24 ko pa ginawa tong blog na to pero ngayon lang ako nagkalakas ng loob simulan talaga. Starting this new blog is like fighting something within me. Fighting, Changing the old me. Its not like I hate myself today but I knew I have to change, I have to start changing myself, physically, mentally and emotionally. I have to grow. I have to change. For the better.

Tulad nga ng bagong tagline (di ko alam kung tagline ba ang tawag) Changes. New Adventures. New Beginnings. As of today, Sunday, August 11, 2013 at 11:25pm, I accept Change. I am the New Superjaid. 

“To me, Fearless is not the absense of fear. It's not being completely unafraid. To me, Fearless is having fears. Fearless is having doubts. Lots of them. To me, Fearless is living in spite of those things that scare you to death.” ― Taylor Swift